Licznik odwiedzin:

Zasady posługi Szafarza Nadzwyczajnego według OWMR

Biskupi polscy nie wyrazili zgody na udzielanie posługi akolity świeckim mężczyznom. Wielu biskupów wprowadziło natomiast w swoich diecezjach funkcję nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej. Jest nim mężczyzna powołany do tej posługi zgodnie z prawem Kościoła. Jego obecność wyraża troskę Kościoła, aby wielki dar Eucharystii mógł z łatwością dotrzeć do każdego wierzącego, nawet w sytuacji gdy szafarze zwyczajni nie mogą tego uczynić w sposób skuteczny.

Jego zadaniem jest pomoc w rozdzielaniu Komunii świętej w czasie celebracji eucharystycznej, gdy zachodzi taka konieczność, oraz zaniesienie jej chorym, których stan duchowy jest znany. By wykonywać tę posługę musi być do niej odpowiednio przygotowani. Może ją wykonywać również poza swoją diecezją. W spełnianiu tej funkcji powinien przestrzegać następujących zasad:

1. Przed Mszą świętą przygotowuje naczynia z hostiami do konsekracji i ustawia je na kredensie. Uczestniczy w liturgii w prezbiterium ubrany w albę. Może wykonywać również inne funkcje, gdy brakuje odpowiednich ministrów.
2. Komunię świętą przyjmuje na klęcząco przy ołtarzu, najlepiej pod obiema postaciami. Następnie wstaje i przyjmuje z rąk celebransa naczynie z Ciałem Pańskim. Dopiero potem kieruje się tam, gdzie będzie rozdzielał Komunię świętą.
3. Szafarze nadzwyczajni nie mogą sami sobie udzielać Komunii świętej, zabierać sami z ołtarza naczynia z Ciałem Pańskim. Absolutnie nie powinni także pozostawać w czasie Mszy świętej w zakrystii.

Nadzwyczajny szafarz Komunii świętej nie ma swojej "zwyczajnej" funkcji liturgicznej. Wprawdzie osoby, które są takimi szafarzami, niekiedy spełniają pewne funkcje. Nie są to jednak funkcje własne szafarza. Trudno więc w tym wypadku mówić o posłudze liturgicznej. Trzeba by wtedy było mówić o akolicie.

według OWMR (Ogólne Wprowadzenie Mszału Rzymskiego)

Użyczyć swoich rąk Chrystusowi

Sobór Watykański II przewartościował udział świeckich we Mszy św. Akcent położony został na pełnym i świadomym uczestnictwie w celebracji Eucharystii na mocy kapłaństwa wspólnego. Można powiedzieć, że Kościół powrócił do tradycji pierwszych wieków, gdzie liturgię sprawował cały lud Boży. W głębszym przeżywaniu Eucharystii pomogło wprowadzenie języków narodowych. Wzrost samoświadomości wiernych spowodował znaczne zwiększenie udzielanych Komunii św. Równocześnie Kościół na Zachodzie przeżywał kryzys. Wielu księży wystąpiło ze stanu duchownego. Pojawiła się potrzeba dodatkowych szafarzy Komunii Św. wspomagających kapłanów szczególnie w posłudze ludziom chorym, niemogącym uczestniczyć w niedzielnym zgromadzeniu eucharystycznym.

W 1973 roku Watykan wydał instrukcję In mense caritatis wprowadzając możliwość wyznaczania osób do rozdzielania Komunii Św. Episkopat Polski wprowadził taką możliwość w roku 1990. Jedną z pierwszych diecezji, które wprowadziły szafarzy świeckich była diecezja lubelska. Również w naszej diecezji jako pierwsze zaczęto wyznaczać na szafarki Komunii Św. siostry zakonne. Pierwszy kurs szafarzy odbył się w 1992 roku. Ukończyło go 56 osób. Drugi w 1995 roku ukończyło 18 osób, w tym 12 sióstr zakonnych. Obecnie w naszej Archidiecezji posługę szafarza pełni ponad 450 szafarzy. Pozwolenie na posługę, wydawane na rok, przedłużane jest na kolejny po odbyciu trzydniowych rekolekcji zamkniętych.

Szafarze Komunii Św. wyzwalają różne emocje i postawy. Jedni akceptują ich bez wahania, inni negują posługę, mówią o niepotrzebnym wyręczaniu księży. Wystarczy jednak spytać chorych, którzy w niedzielę, nie mogąc pójść do kościoła, przyjmują Pana Jezusa dzięki posłudze szafarzy. Dla nich szafarz Komunii Św. jest oczekiwanym gościem, który nie tylko udziela Komunii Św., ale jest łącznikiem przekazującym wiadomości o tym, co się dzieje w parafii i kościele.

W lutym i marcu tego roku zorganizowany został w Domu Rekolekcyjnym na Podwalu kolejny kurs dla nadzwyczajnych szafarzy Komunii Św. Archidiecezji Lubelskiej. Kursanci, pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Czesława Krakowiaka, przez pięć kolejnych sobót pogłębiali wiedzę religijną i uczyli się posługi szafarza. W sobotę 10 marca ks. bp Mieczysław Cisło, przewodniczący Archidiecezjalnej Komisji Duszpasterstwa Ogólnego, odprawił Mszę św. i wygłosił Słowo Boże o znaczeniu i roli nadzwyczajnego szafarza Komunii Św. Kurs ukończyło 65 osób, w tym sześciu pochodzących z naszej parafii.

Metropolita Lubelski Józef Życiński 31 marca na Mszy św. o godz. 11.00 w Archikatedrze Lubelskiej dokonał obrzędu ustanowienia nadzwyczajnych szafarzy Komunii Św. Eucharystię koncelebrowało wielu księży. Największą ich liczbę stanowili proboszczowie parafii, z których pochodzili szafarze.

W homilii abp Józef Życiński podkreślił, że „aby Chrystusowi użyczyć własnych rąk, żeby zanieść Jego Ciało do rodzin w parafiach, trzeba Mu użyczyć naszego serca, naszego umysłu, naszej modlitwy i refleksji. Ważne jest, by ta posługa (…) wypływała z głębi naszej osobowości”. Zwracając się do zgromadzonych życzył, by wszyscy czuli się Chrystusowymi posłannikami, którzy potrafiliby, jak Jezus, nieść innym prawdę, nadzieję i ufność. Po homilii Metropolita Lubelski dokonał obrzędu ustanowienia nadzwyczajnych szafarzy i wręczył im legitymacje.

Jak ważna i potrzebna jest posługa szafarza, można się już było przekonać podczas Triduum Paschalnego i Świąt Wielkanocnych, kiedy znacznie większa liczba osób uczestniczyła w liturgii. Dzięki szafarzom Komunia Św. przebiegała znacznie sprawniej i szybciej. Podczas Mszy św. Wieczerzy Pańskiej wierni mogli też przyjąć Komunię Św. pod dwiema postaciami.

Lista Szafarzy

Posługę nadzwyczajnego szafarza Komunii św. w naszej parafii pełnią od 2002 roku:

• Stanisław Słomka
• Ryszard Gajderowicz
• Corelli Świeca
• Kazimierz Gajuś
• Piotr Cichosz
• Bogdan Zugaj
• Stanisław Zubala
• Marian Maśluszczak

Z powodu wypadku przestał pełnić funkcję szafarza Andrzej Drozd. Od 31 marca 2007 roku:

• Roman Michaluk
• Mirosław Kulpa
• Wojciech Zygmunt
• Wojciech Kalinowski
• Henryk Sroka
• Tomasz Kamiński

Nadzwyczajnym szafarzem Komunii św. jest również

• s. Dominika Lis, betanka oraz
• Paweł Kaniuk

który przeniósł się do nas z parafii św. Mikołaja na Czwartku.

Ewa i Tomasz Kamińscy
Przedruk z “Głos św. Antoniego” nr 5/110, maj 2007.